42 Tane Okul Otobüsü Satın Alıp Toprağa Gömen Adam

Bruce Beach adındaki adam, yaşamını sürdürdüğü Chicago’yu 1970 senesinde terk ederek Kanada’nın Toronto şehrine iki saatlik mesafede bulunan ufak bir köye taşındı. Böylece aklındaki deli fikrin ilk adımını attı.

10 senenin peşinden bu fikrini hayata geçirmeye başladı. Minik bir Kanada kasabası olan Ontario’da bir arazi satın aldı ve projesi için lüzumlu teçhizatları topladı. 1980’den 1985’e kadarlık süreçte, 12.500 dolar ödeyerek 42 tane okul otobüsü satın aldı.

Satın almış olduğu arazisine 4 metre derinliğinde bir çukur kazmaya başladı.

Otobüsleri bu çukura yerleştirdi, üstünü kalınca bir beton ve toprak tabakasıyla kapladı. Bu tarz şeyleri tek başına yapmadı, fikrini duyan gönüllüler ona yardım etti(bu yardımların aslına bakarsak bir çıkar ilişkisi bulunduğunu yazının ilerleyen bölümlerinde anlayacaksınız).

Gelelim sadede, bu kadar otobüsü yerin altına gömme sebebi neydi?

Bundan dolayı 1970’lerin sonlarında dünya hâlâ nükleer savaş ihtimali korkusuyla yaşıyordu. Soğuk Savaş’ın gerçek bir muharebeye dönüşme ihtimali azımsanacak şeklinde değildi. Dünyanın pek oldukça noktasında insanoğlu yıkıcı bir savaş ihtimaline karşı hazırlık yapmaktaydı.

Bruce Beach de onlardan biriydi sadece onun yapmış olduğu bu sığınak ötekilerden oldukça daha sıra dışıydı.

Ihtimaller içinde bir muharebeye karşı elleri bağlı bir halde oturmak istemeyen Bruce, ABD’deki öteki aileler şeklinde evinin arka bahçesine rahat bir sığınak kazmak yerine Kanada’ya gidip devasa bir sığınak oluşturmayı yeğledi.

Sığınağın adını, Büyük Tufan hikâyesinden etkilenerek Nuh’un Gemisi İki (Ark Two) koydu.

Otobüsleri ince bir işçilikle, belli bir plana nazaran dizip gömdükten sonrasında karmaşık ve korumalı bir labirent düzenledi.

Otobüsleri tercih etmesinin sebeplerinden biri de çelik tabanların sığınak yapmak için oldukça uygun olmasıydı.

Elektrik mühendisi olduğundan sığınağın tesisatıyla da kendisi ilgilendi.

Dizel yakıtla çalışan elektrik jeneratörlerini kullanarak sığınağa otonom elektrik tedariki sağlamayı başardı.

Ek olarak ısıtma, sıcak su ve havalandırma sistemi de yapmış oldu.

Bu sistemler yardımıyla sığınaktaki yiyecek ve su kaynakları, insanlara onlarca yıl yetebilecekti.

Ortalama 1.000 metrekarelik bir alanda adeta yeraltı şehri inşa etti.

%80’i yalnız çocuklar için olmak suretiyle sığınağı 500 şahıs için tasarladı.

İçeride çocuk odaları, banyolar, mutfaklar, uyku bölümleri, dişçi, konuşma salonu, dezenfeksiyon odaları, çamaşırhane dahi bulunuyor.

Bruce Beach ve her detayı düşünülmüş sığınağı, hem zamana hem de mahalli yönetimin baskılarına karşı direniyor.

Mahalli yönetim, sığınağın tehlikeli bulunduğunu düşündüğü için 80 yaşındaki Bruce’a 30’dan fazla dava açtı. Bu deli adam, nükleer muharebeye tedbir amacıyla yapmış olduğu bu sığınakta artık hakkaniyet savaşı veriyor.

Mahalli halk, Bruce’a “deli” diyor sadece o gene de bu sığınağın er ya da geç insanoğlu için yararlı olacağına, onları ihtimaller içinde bir tehditten koruyacağına inanmaya devam ediyor. Bugün ise ne yazık ki nükleer savaş tehlikesi hâlâ devam ediyor.

Kaynaklar: 1, 2, 3, 4, 5