Toplumsal medyanın çocuklar için yeni riski: Dijital kir – Son Dakika Teknoloji Haberleri

Türkiye İstatistik Kurumu’nun (TÜİK) verilerine bakılırsa ülkemizin %85’i web kullanırken, %81’i de toplumsal medyada etken olarak içeriyor ve günde 3 saatini bu platformlarda geçiriyor. İletişim Profesyoneli ve Eğitmen Gamze Nurluoğlu ise toplumsal medya kullanıcılarının %5,7’sinin 17 yaş altındaki gençlerden oluştuğuna dikkat çekiyor. Bu aşamada dijital ebeveynlik terimine değinen Nurluoğlu, yetişkinlerin ufaklıklara zarar verebilecek toplumsal medya paylaşımlarını değerlendirdi. 

Ailelerdeki dijitalleşme akımı, evlatları için riskler doğurabiliyor. Bilhassa gelişim aşamasındaki evlatları etkileyen bu faktörlere karşı ebeveynlere çeşitli sorumluluklar düşüyor. Evlatları dijital dünyanın siber diktatörlük benzer biçimde olumsuzluklarından korumak için dijital kullanımını denetim altında tutmanın yanı sıra ebeveynlerin de bilgili birer kullanıcıya dönüşmesi gerekiyor.  

“SOSYAL MEDYADA ÇOCUKLAR ADINA PAYLAŞIM YAPILMAMALI” 

Birçok insan, toplumsal medyada hususi hayatından fotoğraf, video ve konum paylaşırken, evlatları hakkında çeşitli bilgilere yer veriyor. Sadece çocuklar hakkında paylaşım yaparken daha fazlaca dikkat etmek gerekiyor. Şu sebeple evlatların okul-kreş benzer biçimde bilgilerini açık bir halde belirtmek ve onların fotoğraflarını paylaşmak, çocuklar adına dijital ayak izi oluşturulmasına yol açıyor. Çocuğun dijitaldeki kimliği, haberi olmadan başlatılmış olduğu için şahıs yaş aldıkça bunu yönetmek zorlaşıyor. Öte taraftan güvenlik tehditleri yaratabiliyor ve siber zorbalıkla beraber ruhsal açıdan oluşabilecek sorunları tetikleyebiliyor. 

SOSYAL MEDYANIN YENİ SORUNU: SHARENTING 

Sharenting, ailelerin 18 yaşından ufak çocuklarına ilişkin data ya da görselleri toplumsal medyada rızaları olmaksızın paylaşmaları, bunu alışkanlık haline getirmeleri ve onlar adına hesap açmaları olarak tanımlanıyor. Bu davranış modeli de evlatların ileriki yaşlarda dijitaldeki kimliğini şekillendirmesine engel olan problemler içinde içeriyor. Dolayısıyla ebeveynlerin çocuklarını toplumsal medyada etkileşim aracı olarak kullanmamaları eleştiri bir ehemmiyet taşıyor.  

“DİJİTAL EBEVEYNLER BASKICI KONTROL MEKANİZMASI OLUŞTURMAZ” 

Dijital ebeveynlik, evlatların toplumsal, duygusal, ruhsal, zihinsel ve fizyolojik gelişimlerini dijital dünyanın olumsuzluklarından uzak tutarak sürdürebilmelerini sağlamak şeklinde açıklanıyor. Başarı göstermiş bir dijital ebeveyn olmanın yolu ise dijital okuryazarlık kazanmaktan geçiyor. Buna bakılırsa çocuklarına dijital dünyada rol model olan dijital anne babalar; yasaklar koymaz yada baskıcı denetim mekanizması oluşturmaz. Bunun yerine evladı teknolojik araçlarla denetler, bilinçlendirir, risklerden korur.