Tırnaklar Tahtaya Sürtülünce Çıkan Ses Neden Rahatsız Eder?

Araştırmalar tırnağın tahtaya sürtme sesinin, ağlayan bir bebek ve insan çığlığıyla aynı frekansta bulunduğunu, bu frekansın ise hayatta kalma güdüsünü uyandırdığını söylüyor.

Bu da araştırmacılara bakılırsa, bazı kişilerin bu frekanstan organik olarak hastalık duymalarına yol açabiliyor. Bu mevzu üstüne meydana getirilen emek harcamalar oldukça garip şeylerden bahsediyor. Haydi gelin, bilimin söylediklerine bakalım.

Aslına bakarsak kulağımız, bazı ses frekanslarından rahatsız olmaya organik olarak programlı.

1986 senesinde meydana getirilen bir araştırmada, birisi tebeşir ile tahtaya yazı yazarken tırnakları tahtaya sürtüyor ve bu sürtme sonucu çıkan sesin kaydı alınıyor. Araştırmacılar, bu seslerin kendi frekansları haricinde suni olarak değişik frekanslarını çıkarıp insanların bundan neden hastalık duyduklarını kontrol etmek istiyor. İnsanlara bu sesleri dinleten araştırmacılar, kişilerin bunlardan ne kadar hastalık duyduklarını derecelendirmelerini istemişler.

Akademisyenler, en yüksek frekansa haiz olan kaydı çıkarıp geriye kalanları dinletmeye devam etse bile katılımcılar sesleri gene rahatsız edici bulmuş. Bu sefer sesin orta ve düşük spektrumundaki (aralığındaki) frekansları kaldıran uzmanlar, deneklerin garip halde sesleri daha pozitif yönde değerlendirdiklerini gözlemlemiş.

Müzik bilim üstüne emek harcamalar icra eden Michael Oehler ile Christoph Reuter, 2011 senesinde yaptıkları çalışmada, insanların en oldukca rahatsız oldukları ses frekanslarının 2000 ve 4000 Hz (frekans birimi) içinde yer aldığını tespit ettiler. Şundan dolayı insanoğlu, en fazla ses sertliğini bu aralıklarda hissediyordu. Araştırmacılar 24 kişiyle yürüttükleri bu çalışmada, iştirakçilerin her birine rastgele sekiz ses dinletmişler ve kişilerden, en oldukca beğendiklerine yada rahatsız olduklarına bakılırsa sesleri puanlamalarını istemişler.

Doğal ki araştırmacılar, katılımcılar bu kayıtları dinlerken, onların cilt iletkenlikleri (ter salgılanmasından sonrasında cildin elektriklenme düzeyi), nabızları ve solunumları üstüne de ölçümler yapmıştır. Bunu yapmalarının amacı, fizyolojik tepkileri de değerlendirmeye alarak bir sonuca varmak istemeleridir. Aslına bakarsak garip olan durum, bu sekiz sesin her birinin, tırnakların tahtaya sürtme sesinin türetilmiş yeni hali olması. Fakat burada enteresan olan başka bir şey daha var…

Sesin kaynağına koşullanmak, bu rahatsızlığın bir öteki sebebidir.

Araştırmacılar, işleri birazcık daha kızıştırırıp seslerin kaynağını bilen ve bilmeyen iki katılımcı grubunu birbirinden ayırıyor. Bunu yapıyorlar bundan dolayı ruhsal açıdan bu duruma nelerin sebebiyet verebildiğine bakmak istiyorlar. Bir grup bu seslerin, tırnakların tahtaya sürtülmesinden elde edildiğini biliyorken, öteki grup bir müzik parçasının düzenlenmiş hali bulunduğunu zannediyor.

Araştırmacılar buna karşın iştirakçilerin, fizyolojik olarak sese verdikleri tepkinin o kadar da değişik olmadığını görmüş. Aslolan değişik netice sesin kaynağını bilmekten dolayı ortaya çıkmış. Tırnak sesinin tahtaya sürtmesi bulunduğunu bilenler, sesleri negatif olarak değerlendirmiş. Örneğin müzik bestesi bulunduğunu düşünenler de sesi daha oldukca beğenmişler. Böylece sesin kaynağına zihinsel olarak koşullanmak da sonuçların farklılaşmasında bir etken diyebiliriz.

Sesin keskin ve pürüzlü olması da itici olmasına yol açıyor.

Bu alanda emek harcamalar icra eden profesör John McDermott, 2012 senesinde yapmış olduğu araştırmada, bir sesin kulağımıza iyi gelmeyen iki tarafı bulunduğunu keşfetmiş. Bunlardan biri yüksek frekans sebebiyle seste oluşan keskinlik ve frekans yoğunluğunun oluşturduğu dalgalanma kaynaklı pürüzlülük. Sadece akademisyen, insanların çoğu zaman pürüzlü seslerden rahatsız bulunduğunu söylüyor. Kısaca şu şekilde ki diyelim, tırnaklarınızla tahtaya sürttünüz, işte orada oluşan ses pürüzlü olacağı için bu sese katlanamamanız doğaldır. Velhasıl sesin frekansından oldukca bu iki yönünün de etkili bulunduğunu söyleyebiliriz.

Kaynaklar: Live Science, Populer Science