Uzaylılar, İnsanlara Benziyor Olabilir mi? Bu şekilde Düşünenler Var!

Yıldız Wars’tan Yıldız Trek’e kadar bilim kurgu ürünü yapımlar, çoğu zaman uzaylıları birazcık (yada tamamen) bizlere benziyormuş şeklinde sunar. Doğal ki, bu bir bütçe problemi olabilir, yedi kollu bir uzaylı giysisini kullanmak, izleyicilerden uzun süre ilkin uzak bir galakside yaşamın Mark Hamil‘e evrimleştiğine inanmalarını istemekten oldukça daha pahalı olabilir.

Sadece, uzaylı türlerin insanlara oldukça yakın bir şeye evrimleşebileceğini yada evrimleşme olasılığının yüksek bulunduğunu düşünen bazı bilim insanları da var. Ve çoğunluk olmasalar da, sayıları o denli azca değil. Her şey, “neden her şey yengeçlere dönüşmeye devam ediyor?” sorusunun cevabı olarak da malum yakınsak evrime çıkıyor.

Yakınsak evrim, Vikipedi’de “birbirleriyle yakın akraba olmayan tür ve soylar içinde görülen benzer biyolojik özelliklerin oluşumunu açıklayan ve bu tarz şeyleri tanımlayan bir terim” şeklinde açıklanıyor.  Ekolokasyona haiz olan balinalar ve yarasalar, kuşların, böceklerin, pterosaurların ve yarasaların uçuş mekanizmaları ve benzeri pek oldukça özellik bu kavrama örnek olarak veriliyor. Benzerliklerin ise, çoğu zaman loksayon şartları yardımıyla ortaya çıkmış olduğu savunuluyor.

Yakınsak evrim, temel olarak hayvanlar ve bitkiler benzer ortamlara yada ekolojik nişlere uyum sağlamak zorunda kaldıklarında benzer çözümlere ulaştıklarını gösteriyor. Mesela yengeç şekline evrimin beş değişik kez gerçekleştiği düşünülüyor.

Bu durumun Dünya’da gerçekleşmiş olması, evrenin başka bir yerinde de gerçekleşmesinin mantıklı olduğu anlamına geldiğini savunanlar tam olarak bundan bahsediyor. Benzer ortamlarla, uzaylı canlıların bu ortamlara uyan benzer özellikler geliştirmesi mümkün. Dışarıda yeterince Dünya’ya benzeyen gezegen var ise ve insanların Dünya’daki hayata ne kadar iyi adapte oldukları göz önüne alınırsa, insan benzeri uzaylılar kendi gezegenlerine hükmediyor olabilir.

Cambridge Üniversitesi’nden Profesör Simon Conway Morris kısa süre ilkin Science Focus ile yapmış olduğu görüşmede söylediği suretiyle “İnsanın evrimleşmesine benzer bir şeyin olasılığının hakikaten oldukça yüksek olduğu makul bir güvenle söylenebilir. Ve artık var bulunduğunu düşünmemiz için iyi bir nedenimiz olan potansiyel gezegenlerin sayısı göz önüne alındığında, zarın her 100 atışında bir kere doğru netice gelse bile, bu gene de bizlere benzeyen oldukça sayıda zekanın etrafa dağılmasına neden olur” fikrini korumak için çaba sarfediyor.

Doğrusu ona nazaran, evrende bizi bekleyen pek oldukça insan benzeri mahluk olabilir. Doğal ki pek oldukça değişik yengeç de bulunabilir. Sadece bilim adamları bu mevzuda aynı fikir değil.

Organizma ve evrimsel biyoloji profesörü Jonathan Losos, 2017’de, sauropod dinozorlarından ördeğe kadar her şeyi alıntılayarak, “Yakınsama örneklerinin sıralaması etkisi altına alan olsa da, aynı derecede etkisi altına alan bir yakınsama olmayanlar sıralaması yapmak zor olmazdı” diye yazmıştı. Losos’un bilhassa odaklandığı bir bölge, yerli kara memelilerinin bulunmadığı Yeni Zelanda idi.

“Organik seçilimin sonucu deterministik ise, o süre kuşların egemen olduğu bir dünya, gezegendeki başka bir yerdeki hayata oldukça çok benzeyecektir” diye yazıyor ve devam ediyor: “Fakat doğal ki o şekilde değil. Kivi, porsuk şeklinde bir yaşam seçimi yaşıyor olabilir fakat {hiç de} o şekilde görünmüyor. Uçamayan papağanları, etobur papağanları, yaprak çöpü içinde dolaşarak beslenen yarasaları ve daha fazlasını bu örneklere ilave edin ve yakınsama hipotezini tamamen unutabiliriz. Yeni Zelanda ayrı bir evrimsel dünyadır, evrimsel sonucu benzersizdir.“