Mars, milyarlarca yıl ilkin çok büyük okyanuslar, nehirler ve göllere sahipti. Bu suyun vakit içinde buharlaşarak uzayda kaybolduğu düşünülüyor. Güneş rüzgarları ve UV ışığı Mars’ın ince atmosferini vakit içinde eritti. Sadece yeni bir araştırma, bu su kaybının Mars’ın günümüzdeki kadar kuru bir gezegene dönüşmesini tam olarak açıklayamayacağını öneriyor.
Araştırmacılar, suyun kaybolmasına sebep olan çeşitli senaryoları kontrol ettiler. Uzun süredir mevcud fikir, suyun büyük oranda buharlaştığı ve uzaya kaybolduğuydu. Volkanik vakalar da suyun havaya yükselmesine destek olmuş olabilir. Bir öteki olasılık ise kimyasal bozunma. Su, kayaların yapısını değiştirirken artık Kızıl Gezegen’in kabuğunda gömülü olan minerallerde saklı olabilir.
Science dergisinde piyasaya sürülen yeni araştırma, suyun kabukta hapsolma senaristliğinin okyanusların kaybolmasında büyük bir etkiye haiz olabileceğini gösterdi. Suyun en azından %30’luk bir kısmı Mars’ın yüzeyinin altındaki kayalarda hapsolmuş olabilir. Başka bir deyişle bu model, eski okyanusların bir kısmının halen Kızıl Gezegen’de, kabuğun altında sıkışmış olarak varlıklarını sürdürdüğünü söylüyor.
Simüle edilen senaryo, yörüngedeki uzay araçları, yüzeydeki bulgu araçları ve Dünya’da bulunan Mars’tan gelen meteoritlerin gözlemleri ile sınırı olan durumda. Bu gözlemler ile Mars’ın evrimi esnasında kabuğun sulanmasının görevi daha iyi anlaşılmakla kalmadı, artık ekip gezegende gerçekleşen değişimler hakkında daha iyi bir fikre haiz.
Mars ortalama olarak 4,5 milyar yıl ilkin oluştu ve birkaç milyon yıl sonrasında da okyanusları ortaya çıktı. Bu modele bakılırsa Mars, tüm gezegeni ortalama 100 metre derinliğinde kaplayacak kadar suyla başladı. Mars su döngüsü bundan ortalama 3,7 milyar yıl ilkin ciddi bir halde azaldı. Ekip, o noktaya kadar suyun %40 ile %95 içinde bir kısmının kaybolduğunu düşünüyor. Mars, günümüzdeki gördüğümüz kuru haline ise ortalama 3 milyar yıl ilkin ulaştı. Ekibin iddiasına bakılırsa suyu Mars’ın kabuğu emdi.
Bu vaka Dünya’da da gerçekleşiyor sadece levha tektoniği, kabuktaki malzemelerin erimesine ve su içinde ne olduğunun bir kez daha atmosfere özgür bırakılmasına olanak sağlıyor. Şu ana kadar meydana getirilen gözlemlere bakılırsa bu tür bir döngü Mars’ta bulunmuyordu. Daha eski mineraller, daha yakın zamandakilere bakılırsa daha yüksek su içinde ne olduğu barındırıyorlar.
Değişik vakit dilimlerine ilişkin kayaların araştırılması bu yeni modelin doğrulanması için mühim bir adım olabilir. Daha “ıslak” bir dönemden gelen kayalardaki belirli kimyasal işaretler, daha “kuru” dönemdeki kayalara bakılırsa değişik olacaktır. Şu anda mevcud ve gelecekte gönderilecek olan Mars görevleri, bu fikrin kontrol edilmesi için daha çok veri toplayabilir…