Oyunculuğun Yazılı Olmayan 8 Kuralı

Oyun oynamak aslına bakarsak eğlenmek için olsa da kimsenin dillendirmediği fakat her insanın de bilmesinin beklendiği bir ekip kurallara haizdir. Listemizde yer edinen bazı maddelere kaide demek abartmak şeklinde görünebilir sadece oyunlar karşısında saatler geçiren her insanın bu kuralları bildiğine eminiz.

Kurallardan bazıları her oyuna ipucu olacak cinsten, bazılarıysa oyun oynanırken yerine getirilmesi ihtiyaç duyulan görgü kuralları tadında. Isterseniz sözü daha çok uzatmadan bakalım bu kurallar neymiş?

Birinci kolu kimin kullanacağı daima bellidir:

Bir misafirlikte oyun oynanacağı süre belli olan ilk şey kimin hangi kolu kullanacağıdır. Birinci kol ev sahibine, geri kalan kollarda misafirlere verilir. Eğer biri misafirliğe giderken yanında konsolunu götürüyorsa bu kaide değişmez ve birinci kolu gene konsolun sahibi kullanır.

Ara sahnelerde konuşulmaz:

Ara görüntüler oyunların hikâyelerinin aktarıldığı yerlerdir ve dolayısıyla da hikâyesiyle öne çıkan oyunlar başkalarıyla beraber oynanıyorsa ara sahnelerde susulur. Eğer ara sahnelerde konuşan tarafsanız arkadaşınızın size tip tip baktığına şahit olabilir, daha da kötüsü aynısını yapmak suretiyle intikam planları kuran bir düşman edinebilirsiniz.

Kırmızı variller patlar:

Nişancı oyunlarının hepimizin en sevilmiş olduğu eşyalarından kabul edilen kırmızı variller kısa sürede oldukça sayıda düşmanı ortadan kaldırabilmenin en etkili yoludur. Çoğumuz biliriz ki düşmanlar kırmızı varillerin etrafına toplandığında zaman ateş etme vaktidir. Doğal kırmızı varillerin patlamadığı ve bizi yanıltan oyunlar yok mu? Maalesef var…

Bazı karakterler ve takımların seçilmesi yasaktır:

Dövüş ve spor oyunlarında genel anlamda her insanın favorisi olan bir ekip ya da karakter vardır. Eğer ortamda bulunan birden fazla şahıs aynı ekibi ya da karakteri isterse iki taraf da başka bir seçim yapar. Sırayla iki karakteri de teker teker kullanmak da bir seçenektir sadece genel anlamda ihtilaf iki tarafın da favorisinden vazgeçmesiyle çözülür.

Zıplaya zıplaya koşmak daha hızlıdır:

Bilhassa FPS oyunlarında oyuncular daima daha süratli gitmenin bir yolunu arar. Genel anlamda de bunun yolu koşarken zıplamaktan geçer. Kimi oyunlarda yerde kayma seçeneği de vardır. Bu oyunlarda da ilkin koşulur, sonrasında yerde kayılır ve kaymanın son anında zıplanır, sonrasında da hedefe varılana kadar işlemler tekrarlanır.

Yol ayrımlarında oyunun öne çıkarmadığı yoldan gidilir:

Açık ya da yarı açık dünya oyunlarında karşımıza devamlı yol ayrımları çıkar. Bazı durumlarda hangi yoldan gidildiğinde ana hikâyenin devam edeceği kolayca kestirilir ve ilkin yeni eşyalar ya da para toplamak için öteki yoldan gidilir. Ana hikâyeyi tetikleyeceği düşünülmeyen yola girdikten sonrasında karşımıza ara sahne çıktığında hayal kırıklığı yaşamak da mümkündür.

Kırılabilen her şey kırılır:

Oyunlarda bazı odalar ağzına kadar kırılabilecek eşyayla donatılır. Dark Souls şeklinde oyunlar bunu sırf eğlencesine yapsa da bazı oyunlarda eşyaları kırmanın verdiği bonuslar vardır. İki türlü de kırılabilen eşyalarla etkileşime geçmek keyifli olduğundan ilkin oda tertemiz yapılır. Var ise bonuslar toplanır ve yola devam edilir.

Her NPC ile minimum iki kere konuşulur:

Diyalog açısından varlıklı oyunlarda bambaşka diyaloglar kurulabilecek sayısız NPC olur. Bu NPC’ler genel anlamda ilk konuşmada pek elle tutulur bir data vermezler ve diyalog oyuncunun kontrolü haricinde biter. Bu aşamada oyuncu arsızlık etmeyi seçerek NPC ile ikinci kere konuşmaya çalışmalıdır. Zira bu biçim oyunlarda çekirge iki kere değil, bir kere zıplar.