TV’lerde Senelerce 37. Kanal Olmamasının Sebebi “Uzaylı” Sinyalleriymiş!
Uzun bir süre süresince, birçok yerde 37 numaralı TV kanalı yoktu. ABD, Kanada, Meksika yada Avrupa yada Asya’nın çeşitli yerlerinde kanallar içinde geziniyor olsaydınız, 36 ile 38 içinde tamamen statik ile dolu bir boşlukla karşılaşırdınız.
ABD Federal İletişim Komisyonu 1952’de tv istasyonları tarafınca kullanılmak suretiyle ultra yüksek frekanslı sinyalleri açtığında, normal olarak birçok şirket kendi bant genişliklerini duyurmak için çabalıyordu. ABD genelinde 1.274 şehirde 2.002 yeni kanal oluşturuldu, sadece 37 numaralı kanal dokunulmadan kaldı.
Bu, şanssızlık korkusuyla 13 numaralı odaya haiz olmayı reddeden otel odalarının hikayesine benzer bir öykü değil. Uzay bilimcilerin desteği ve birazcık da uzaylı söylentileri ile gökbilimcilerin gökyüzünü incelemelerine destek olmak için bu kanal açık tutuldu.
1931’de, radyo mühendisi çalışanı Karl Jansky, transatlantik telefon aktarımlarını engellemiş olan statik kaynakları keşfetmekle göreve getirildi. Bu vazife için kendi geliştirdiği etkisinde bırakan ekipmanı kullanarak, üç tür parazit oluşturan statik belirleyebildi: Mahalli gök gürültülü fırtınalar, uzaktaki gök gürültülü fırtınalar ve davranışlarında ölçülü bir halde “deposu hemen hemen bilinmeyen oldukca durağan(durgun) bir statikten oluşan üçüncü bir kaynak” olarak adlandırdığı üçüncü bir kaynak.
Doğru bir halde, sinyalin Dünya’dan değil, galaksimizin merkezinden geldiğinden şüpheleniyordu. Dünya dışı kökenli bir sinyalin ilk tespitini yapmıştı. Radyo astronominin bu noktadan sonrasında hakkaten başlaması için on seneler geçmesi gerekti ve Ernie Smith, Tedium’da Kanal 37 mevzusunda ilk kez yazdı. Savaştan sonrasında, Illinois, Danville’de 121 metre genişliğinde bir radyo teleskopunun kurulmasıyla, bu alan hakkaten coşku verici bir hale geldi. Teleskop, 608-614 megahertz aralığını kullanabilmeye dayanıyordu.
İngiliz matematikçi ve kozmolog George C. McVittie, American Institute of Physics ile yapmış olduğu röportajda, “Mühendislik sebeplerinden dolayı, sadece 600 megahertz civarında bir frekansa haiz olsaydık hakkaten büyük bir tane inşa edebilirdik. Aksi takdirde, reflektörün mükemmelliği, eğer daha kısa bir dalga boyuna gidersek, o dönemde yapabileceğiniz bir şey değildi, en azından 1950 sonlarında değildi. Ve ikimiz de gözlem frekansı olarak bu 610 megahertz bandını seçtik” diyor.
Bir aralık bulunuyordu, sadece insan müdahalesinden uzak tutulabileceğinden güvenilir olmaları gerekiyordu. Bir tek bir dizinin tekrarlarını alabilecek bu devasa radyo teleskopunu kurmanın hiçbir anlamı olmazdı. Mesele şuydu, bu aralık tam olarak Kanal 37’nin bulunacağı yerdeydi ve tv istasyonları bu kanalı oldukca istiyordu.
McVittie’nin anlattığına gore “Naturel olarak Federal İletişim Komisyonu, ‘Hayır, hayır, bin kez hayır, bu saçma bir düşünce. Siz radyo gökbilimciler uğruna tv hizmetinden bir tv kanalını çıkaramayız. Uzaklaşın’ demeye devam etti. Fakat biz vazgeçmedik.“
Ansızın, bigün, FCC kanalı 37’yi sıfır izahat ile bilimsel araştırma için ayrılmış sessiz bir bölge haline getirene kadar kararlılıklarını korudular. Bununla beraber, McVittie’nin devam eden bir teorisi var; radyo teleskopinin tam olarak anlaşılmaması, radyo teleskopiyi kurtarmış olabilir.
McVittie “O yaz yada ilkbaharda söylentiler çıktı: Bunun bir halde Mars’taki ufak yeşil adamları dinlemenin yeni yolu olduğu konuşulmaya başlandı” diyor ve ekliyor: “Radyo astronomisi basit halka işte bu şekilde gözüküyordu. Ve FCC, bunun ABD Birleşik Devletleri’nde geliştirilmesini engelliyordu. FCC’yi teslim olmanın daha iyi olacağı mevzusunda ikna ettik ve 37. kanal seneler süresince araştırma için ayrılmış olarak kaldı.“
