Efsaneleşmiş Oyunlar #3 Call of Duty 2 İncelemesi

2. Dünya Savaşı’na adım attığımız Call of Duty 2’de birçok gerçek hikayenin oyuna entegre edilmesini yaşıyoruz. Bilhassa Vasili Zaytsev hikayesine atıfta bulunan Infinity Ward yardımıyla tarihin kapıları gençlere yine açıldı. Infinity Ward bunu oyuna o şekilde işlemiş ki “Vasili Alooow, Vasilii! Hüop!” Oyun da en oldukça duymaktan keyif aldığımız ses haline dönüşüyor.

Er Vasili Ivanovich Koslov’u Stalingrad muharebesinden sonrasında tekrar görmesek de İngiltere’den Çavuş John Davis ve Tankçı Komutan David Welsh, A.B.D.’den de Onbaşı Bill Taylor ile epey sıkı fıkı oluyoruz. 1941-1944 arası oyunda hakikaten oldukça çetin geçiyor. Savaşın tüm acımasızlığını iliklerimize kadar alıyoruz. Bilhassa Tiger tanklarla ilk kere karşılaştığımızda “seçimi kaybeden Donald Trump şaşırması” yaşıyoruz.

Dinlen, harp, dinlen, harp “asla bitmeyecek benzer biçimde görünen bir savaşım başlıyor”

Oyun öykü bakımından oldukça hususi bir yere haiz. Tüm dünya 1939-1945 arasını unutmaya çalışırken, Infinity Ward’un 2. Dünya Savaşı temelli bir oyun yapması aslen dönem geçmişine ilginin artmasına niçin oldu. Keza Nazi Almanya’sının başlatmış olduğu 2.Dünya Cenginde 60 ila 70 milyon insanoğlunun yaşamını kaybetmiş olduğu biliniyor. Infinity Ward’un yaşayacağı iki olasılık vardı, ilk olasılık oyun linç edilecekti ve ciddi tepki göreceklerdi, ikinci ihtimalle oyun dünyasında devrim yaşanacaktı ki o şekilde de oldu.

Birazcık özet geçtikten sonrasında oyuna Vasili olarak başlıyor, kısa bir eğitimden geçip kendimizi cephede buluyoruz. Mermiler tepemizden vızır vızır geçiyor, el bombalarının iyi mi patladığı belli değil, tank paleti sesleri her yerde. Elimizdeki silahlara bakıyoruz bildiğin oyuncak tabanca. O anda işte her şey anlaşılmaya başlanıyor aslen “Almanlar yarışa Ferrari, biz Şahin’le” katılmışız. Oyuncu olarak “Ferrari oldukça yakar, LPG’li Şahin ben bunu fulledim mi 600 KM giderim Ferrari bir depoyla ne kadar gidecek yav” kafasına girip koştur koştur cephede aksiyona giriyoruz. Oyunda gerçekçiliği arttırmak için sıhhat paketlerini kaldırmışlar, her bulduğumuz barikatın arkasında minimum 10 saniye geçirip kendimize gelmeye uğraştıkça “cephede savaşma psikolojisi” hepten benliğimize işliyor.

TIGEEEEEEEEEEEEEEERRRR! BOOOOOOOOOM!

Şahsen oyunda duyduğum en korkulu feryat ve patlama sesi olabilir. Bilhassa Tiger diye bağıran elemanın peşinden gelen tank paleti sesi ve korkulu patlamanın uğultusu sebebiyle şu şekilde bilgisayar ekranına boş boş baktığımı hatırlıyorum. Oyunda dönem teknolojisi gerçekçi olarak anlatılmış, aslen bu da oyunu efsaneleşmiş icra eden öğelerden biri. Ben elime otomatik tüfek aldım tüm düşmanları dağıtacağım diyemiyorsunuz keza gazlı sistem tüfeklerin yeni yeni geliştiği dönem, tüfek şişerse düşman karşısında “ehe” diye kalmanız mümkün.

Ayrıca “El bombası attım birazdan bak karşıya şimdi ahahah” diye sevindiğiniz sırada attığınız bombanın size dönme ihtimali devasa yükseklikte. Oyunda o nedenle yerinizde durağan(durgun) kalma şansınız neredeyse asla yok. Bu aşamada suni zeka dönem için hakikaten oldukça gelişmiş ve gerçekçi bir harp deneyimi yaşamanızı sağlıyor. Oyunda save noktasına geleyim de bir dinleneyim söylediğim oldukça oldu, keza oyun asla durmuyor. Oyun hakikaten harp atmosferini yaşatıyor doğrusu bunu kaçıncı söyleyişim bilmiyorum da bu oyunu efsaneleşmiş icra eden en mühim şeylerden biri aslen “gerçekçilik.”

Devrin teknolojisine bakılırsa efsaneleşmiş grafikler

Call of Duty 2, 2005 senesinde piyasaya sürüldüğünde DirectX 9 uyumlu çalışıyordu. Oyunun dönemine bakılırsa inanılmaz gelişmiş grafikleri bulunduğunu söylemek lüzumlu. Bununla birlikte binalar, atmosfer, oyun içi tasarımlar, harita tasarımları, hatta bina ve harita içinde yer edinen en ufak detaya kadar düşünülmüş aksesuarlar hakikaten dönem için çok büyük yapılmış.

Beltot, Breakout, Brecourt, Burgundy, Caen, Carentan, Decoy El Alamein, Harbor, Leningrad, Matmata, Moscow, Dawnville St. Mere Eglise, Stalingrad, Toujane, Villers-Bocage, Wallendar haritalarının hepsi özenle hazırlanmış. Döneminde oyunu inceliyor ya da eleştiriyor olsaydık eksi puan verebileceğimiz tek şey “karakterlerin yüzlerine” birazcık daha çalışılması gerekliliği olurdu.

Atmosfer ve sesler 2.Dünya Savaşı’nın acımasızlığını anlatabiliyor

Infinity Ward ekibi omuz omuza savaştığınız arkadaşlarınızla bağ kurmanızı da elde etmiş. Her karakterin adını biliyor olmak bir halde oyun da olsa yanınızda ölmelerine üzülüyor olmanıza niçin oluyor. Bilhassa patlayan her bombanın peşinden yardım çığlıklarını devamlı duymak istemsiz olarak desteğe koşmak istemenize niçin oluyor. Aslına bakarsanız oyunda iki şansınız var ya tek başınıza ekibinizden uzakta savaşacaksınız ya da ekiple savaşıp atmosferin içinde yer alacaksınız. Sesler demişken, karakterlerin sizinle hitabı, yönerge vermesi, yaralanan bir karakterin çıkardığı ses atmosferi tamamlıyor.

Bir dönem “harp oyunları oynayanlar cani oluyorlar” diye başlıklar atıldığını hatırlarsınız, bunu yazanlara Call of Duty 2 oynatın. Savaşın iyi mi acımasız bir şey bulunduğunu COD 2 oynayıp anlayan adam, kolay kolay birine zarar veremez.

Captain Price ve ötekiler

Call of Duty 2 ve Call of Duty: Çağdaş Warfare’da karşımıza çıkan Captain Price oyun serisindeki en efsaneleşmiş ve seriye kazık çakmış adam sayılabilir. Normandiya görevlerinde takıldığımız Captain Price’ı yarın diğer gün Çağdaş Warfare’da göreceksin deseler “…” derdim. Şunu belirtmekte yarar var Bill Taylor karakteri nispeten oyun içinde daha rahat geliyor. Vasili ile sokak çatışmalarının altına vurduğumuz için Bill Taylor’la bu aşamada “aa ne kadar süper lan” dediğimiz oldukça fazla iş yapmıyoruz keza Captain Price’la da o şekilde.

Fakat David Wels’le tank savaşlarını görmek mükemmel bir edinim sunuyor. Tanklarla savaşabilmek evet dönem için mükemmel sadece bir eleştiri de buraya sıkıştıralım; “Babacım keşke çölde halı sahaya gider benzer biçimde tank savaşları koymasaydınız da arada kent içinde de Tiger’lar ile savaşsaydık” demeden edemiyorum. Gene de COD 1 ve COD 2’de aldığım tadı dönem içinde başka bir oyundan almadım.

“Call of Duty 2 Niçin Efsaneleşmiş?”

Oyunu incelerken aslen birçok efsaneleşmiş olmasına yol açan öğeyi yazdık. Oturup bu tarz şeyleri toparlamamız lüzumlu normal olarak. Sizlerle net konuşalım 2. Dünya Savaşı atmosferini daha iyi özetleyen ve daha oldukça keyif veren başka bir oyun şu anda yok. Infinity Ward bu aşamada evet efsaneleşmiş iş çıkarmış. Oyun gerçek harp simülasyonu benzer biçimde. Periyodu için efsaneleşmiş olmasıyla birlikte Infinity Ward günümüz şartlarıyla aynı oyunu aynı senaryoyla yine yapıyorum dese, abartmıyorum bu oyun gene popüler olur.

Bazı oyunlar vardır, seneler sonrasında bile repliklerini ve sahnelerini unutmazsınız. Call of Duty 2 tam anlamıyla budur. COD serisini COD serisi icra eden oyun Call of Duty 2. Sadece şunu söylemek isterim seri buradan sonrasında inanılmaz bozdu. Bakın bu oyunu yapanda aynı şirket, Infinite Warfare’ı icra eden da aynı şirket. Şimdi insan sormadan edemiyor “Oğlum COD 2’den sonrasında iyi mi bir travma yaşadınız ki seneler sonrasında birçok güzel oyunun peşinden gidip Infinite Warfare’ı yaptınız?”

Netice olarak şu şekilde belirtmek de yarar var, “Top 10 FPS oyun sıralaması” meydana getirecek olsaydım, kesinlikle COD 2 bu listeye girerdi. Oyunun retroluğu, hatıraları, multiplayer modda dostlarımla kıyasıya kapışmam falan bunların tamamı hatıradan ibaret. Bu oyun sonrasında “harp zamanı meraklısı bir nesil yetişti”.

Sizlerde Call of Duty 2 için yorumlarınızı lütfen bizimle paylaşın. Ayrıca yorumları okuyoruz, incelenmesini istediğiniz “efsaneleşmiş oyunu” yorumlarda belirterek gelecek hafta oyunu siz belirleyebilirsiniz.